บันทึก "เริ่ม" ใช้คอมพิวเตอร์มาครบ 10 ปีแล้วนะ

ไม่ได้เขียนบล๊อกมาเป็นเดือนแล้ว หายไปนานมาก เพราะตอนนี้กำลังย้ายบล๊อกอยู่! คือจะเลิกใช้ blogger แล้วไปเปิดเซิร์ฟเวอร์เขียนของตัวเองแทน ใครอยากเข้าไปดูก็ได้ที่ TAMEMO.com แต่ยังไม่เปิดอย่างเป็นทางการนะ ยังไม่ต้องเข้าไปก็ได้ แล้วไว้จะมาประกาศอีกทีเร็วๆ นี้

วันก่อนเจอกระทู้ในเว็บเด็กดี อยากรู้มั้ย เมื่อก่อน dek-d writer หน้าตาเป็นไง
Dek-D Writer เป็นเว็บสำหรับอ่านนิยายและลงนิยายที่แต่งเองซึ่งสมัยก่อนยังเรียกว่า Entertain อยู่
ว่าแต่ทำไมถึงเกริ่นบันทึกการใช้คอมพิวเตอร์ด้วยเรื่องนี้น่ะเหรอ เพราะย้อนกลับไปช่วงเดือนมีนาคม-เมษายนเมื่อ 10 ปีที่แล้วพอดี เจ้านี่แหละเป็นสาเหตุที่ทำให้เราเริ่มใช้คอมพิวเตอร์

จับคอมครั้งแรกด้วยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับคอมเลย

10 ปีที่แล้วคงไม่มีใครคิดว่าเด็กที่วันๆ เอาแต่ทำอะไรออฟไลน์ไม่เคยคิดจะแตะคอมพิวเตอร์เลยนอกจากทำงานส่งที่โรงเรียนจะกลายมาเป็นคนที่ทำงานสายคอม เป็นโปรแกรมเมอร์แบบทุกวันนี้
แล้วถามว่าตอนนั้นเป็นอะไร เป็นหนอนหนังสือจ้า ชอบอ่านหนังสือมาก ทั้งมีสาระและไม่มีสาระ
มีใครรู้บ้างว่าสมัยก่อนอ่านและแต่งนิยายและวาดการ์ตูนเล่มด้วย (ฮา) แต่แต่งลงสมุดนะ ใช้เขียนเอานี่แหละ โลเทคโนโลยีมากๆ ในขณะที่เพื่อนๆ กลับบ้านเปิดคอม เข้าอินเตอร์เน็ต เล่นRO (แร๊กนาร๊อค ออนไลน์) คุยMSN ส่วนเจ้านี่เอาแต่อยู่กับกองหนังสือแบบว่าอย่ามายุ่งกันเลยคอมพิวเตอร์

แต่จุดเปลี่ยนของเรื่องก็คือ สมัยก่อนเวลาพูดถึงนิยายเนี่ย ก็ต้องแต่งไปลงเว็บเด็กดีซึ่งตอนนั้นเป็นเวอร์ชั่นปี2548ซึ่งกำลังดังมากเพราะระบบให้นักเขียนอัพนิยายเองได้เพิ่งทำเสร็จไม่นาน สมัยก่อนใครจะลงนิยายจะต้องส่งเมลไปให้เว็บมาสเตอร์เอาลงให้ ยากเกิ๊น ตอนเราเริ่มเล่นเลยเป็นเวอร์ชั่นที่2 (ปี2547-2548 .. ดูในกระทู้ที่แปะไว้นะ เก่ามาก) แต่ปัญหาคือ 

อยากเอานิยายลงเว็บ 

แต่ทำไม่เป็นเพราะไม่เคยเล่น

อันดับแรก ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าเข้าเว็บเนี่ยมันทำยังไง ก็มั่วไปเรื่อยๆ จนเจอเบราเซอร์ Internet Explorer หรือตัว e สีฟ้าในตำนาน (ตอนนั้นเบราเซอร์ IE ผูกขาดอยู่เจ้าเดียว) ก็ลองเปิดมาแล้วพิมพ์ www.dek-d.com เข้าไปในช่องกรอก Address แล้วก็กด Enter!!

ผ่าง~!

ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย ทำไมล่ะ...รู้สึกว่าปัญหาตอนนั้นหาอยู่1วันจึงรู้ว่าจะเล่นเน็ตได้น่ะ มันต้องต่อเน็ตก่อน แต่ตอนนั้นยังไม่มี ADSL หรือเป็นเน็ตโปรโมชั่นรวมไปกับค่าโทรศัพท์บ้านแบบทุกวันนี้ มันเป็นแค่ “โมเดม 56K” เท่านั้น ก็ถามป๊าม้าบ้าง ถามเพื่อนบ้าง ถามเพื่อนนี่จะหนักหน่อย เพราะถามมันที่โรงเรียนกลับมาลองถ้าไม่ได้ต้องไปถามวันต่อไปอีก เอาเป็นว่าในที่สุดก็รู้ว่าต้องไปซื้อบัตรเน็ตใน 7-11 มาก่อน แล้วต่อโมเดม กรอกรหัส แล้วก็จะมีเสียงสุดคลาสสิก ตรู๊ดๆๆๆๆๆๆ ตื๊ดดดด ตื่ดดดดด~ดดดดดดด (ใครเคยได้ยินเสียงโมเดมกำลังเชื่อมต่อแบบนี้แสดงว่าไม่รุ่นเดียวกับเราก็แก่กว่าล่ะนะ อิอิ) จากนั้นถึงจะใช้เน็ตได้ แต่เน็ตยุคนั้นนี่คืออืดมาก แถมคิดเป็นรายนาทีด้วย ถ้าหมดก็ต้องไปซื้อบัตรมาใหม่ อีกเรื่องที่ทำให้เล่นนานไม่ได้คือโมเดม56Kเวลาเล่นโทรศัพท์บ้านจะใช้ไม่ได้ด้วย อะไรจะลำบากขนาดนั้น ลองนึกย้อนไปก็คิดว่าตัวเองในตอนนั้นคงอยากเอานิยายลงเน็ตมากๆ ขนาดทำพวกนี้เป็นเลยนะเนี่ย

แต่แค่ต่อเน็ตได้มันยังไม่จบนะ

อะไรคือ E-mail และมันสมัครยังไงเฮ้ย

ใช่ครับ...ตอนนั้นรู้จักอีเมลแล้ว แต่ไม่มี ไม่เคยสมัคร ไม่เคยใช้ ไม่อยากจะใช้ด้วย ปัญหาคือหลังจากเราต่อเน็ตเข้าเว็บเด็กดีได้เรียบร้อย มันต้องสมัครสมาชิกก่อนถึงจะเข้าไปแต่งนิยายได้ เราก็เข้าหน้า register ไปแล้วก็กรอกข้อมูลที่เข้าต้องการจนมาชะงักที่ช่อง E-mail !! และคือไม่มีไง แถมใส่อีเมลปลอมไม่ได้ด้วย เพราะต้องกดยืนยันการสมัครด้วย จำได้เลยว่าตอนนั้นต้องไปขอยืมเมลพี่มาใช้ก่อน แล้วตอนหลังถึงสมัครเองได้

แล้วถ้าถามว่าแต่งนิยายลงเด็กดีเนี่ย ทำให้เก่งคอมได้ยังไง คำตอบแรกคือ พิมพ์ดีดเป็น จากเดิมที่การพิมพ์ดีดคือยกนิ้วชี้มา2ข้างแล้วกวาดตาหาว่าตัวอักษรที่จะพิมพ์อยู่ไหนแล้วจิ้มไปทีละตัว กลายเป็นใช้นิ้วเกือบครบทุกนิ้วพิมพ์ได้ในเวลาไม่กี่เดือน (แต่ก็ยังพิมพ์สัมผัสแบบไม่มองแป้นไม่ได้เรื่อยมาจนปีสองปีที่แล้วนี่เองนะ)

เรื่องที่2คือ Photoshop เนื่องจากนิยายมันแต่งบล๊อกได้ อัพรูปได้ เราก็ต้องทำให้รูปมันสวยๆ แล้วลองนึกถึงคนไม่เคยใช้คอมที่ก่อนหน้านี้เปิดโปรแกรมกราฟิกอยากมากก็แค่ Paint ต้องมาพบกับแถบเครื่องมือมากมายมหาศาลของ Photoshop ดูสิว่ามันน่ากลัวแค่ไหน แต่ด้วยความที่อยากทำก็เลยไปซื้อหนังสือมาอ่าน (แถมหนังสือที่ซื้อมาไม่ตรงรุ่นกับ Photoshop ในเครื่องอีก) แล้วก็ลองมั่วไปเรื่อยๆ คือมั่วแบบจิ้มมันทุกคำสั่งจริงๆ ก็เลยได้สกิลแต่งภาพมาด้วยประการฉะนี้

"คอมพิวเตอร์เบื้องต้น 101" กับ "เพื่อน ม.ปลาย"

โอเค ... แค่ลงนิยายคงไม่ทำให้เก่งคอมได้ เรามาดูกันต่อว่าเกิดอะไรขึ้น จากหัวข้อที่แล้วคือเราทำ Photoshop เป็นเพราะจะลงนิยายแล้วพอดีว่าคาบคอมพิวเตอร์ที่โรงเรียนตอนนั้นต้องทำเว็บhtmlแบบง่ายๆ ส่ง ด้วยความที่ไม่รู้อะไรเลยก็พิมพ์โค้ดตามชีท แต่ทำให้มันสวยๆ ด้วยสกิล Photoshop อันน้อยนิดที่มีอยู่ (ตอนนั้นห่วยมาก บอกเลย) แต่! มันดันออกมาแล้วดูสวยที่สุดในห้อง เมื่อเพื่อนเห็นจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ?

ช่วยทำให้บ้างสิ!

ด๊ายย จัดมา ... กลายเป็นว่าเหมือนมีรับงานนอก (แบบไม่ได้เงินนะ) จนคล่อง Photoshop ไปเลย จากนั้นเพื่อนทั้งห้องที่ใช้คอมมาก่อนหน้าเราก็ "คิดกันไปเอง" ว่าเราเก่งคอม อืม..ดีๆ สรุปคือนอกจากเรื่อง Photoshop แล้ว ไม่ว่าจะคอมเสีย ต่อเน็ตไม่ติด เจอไวรัส บลาๆๆ ถามต้าได้เลย เยี่ยม! แล้วเจ้าคนที่ไม่รู้คอมเลยจะทำยังไงล่ะ คำตอบที่ได้ก็ใช้มาจนถึงทุกวันนี้ เมื่อเราไม่รู้อะไรแล้วอยากหาคำตอบก็ต้อง...

Google ไงล่ะ (ชาบู ชาบู~)

สุดท้ายขอขอบคุณพวกแก ห้อง4 ที่ทำให้เราทำได้ทั้งซ่อมคอม และสกิลการกูเกิลนะ (ไม่ได้ประชด พูดจริงๆ)

เข้าใจผิดว่า ICT / Com-Sci คือเรียนใช้โปรแกรม

แลดูเป็นหนทางการเป็นโปรแกรมเมอร์ที่ขลุกขลักเหลือเกิน คือเป็นเรื่องบังเอิญไม่ก็เข้าใจผิดตลอด ตั้งแต่ประถมปลายจนถึง ม.5 อาชีพที่เราอยากจะเป็นคือ สถาปนิก ล่ะ (ฮา) แต่หลังจากลองไปติวและเข้าค่ายถาปัดมาแล้วก็ตัดสินใจในนาทีสุดท้ายว่าเราไม่สามารถวางรูปหรือออกแบบตามใจคนอื่นได้ ประมาณว่างานออกแบบฉันต้องตามใจฉัน ก็เลยไม่เลือกถาปัดดีกว่า แต่คือ5-6ปีที่ผ่านมา วางแผนแต่ถาปัด ก็เลยเคว้งไปนิดหน่อยว่าจะเรียนอะไรดี ก็เลยคิดว่าคอมพิวเตอร์ก็สนุกดีนะ (ตอนนั้นเริ่มเก่งแล้วเลยสนุก) เข้าคณะคอมดีกว่า อ๊ะ ICT ของมหิดลเปิดรับตรงอยู่ มีสาย Multimedia ด้วย เข้าไปคงได้เรียนประมาณนี้ ประกอบกับมันเป็นสอบตรง ไม่ต้องไปสอบ Admission O-net A-net ให้ยุ่งยาก สอบข้อสอบคณะอย่างเดียวแล้วติดเลย ก่อนเพื่อนคนอื่นตั้งครึ่งปี อย่างนี้ก็เอาสิ ... แต่พอเข้าไปเท่านั้นแหละ

เด็กที่กำลังจะสอบเข้าคณะด้านคอมพิวเตอร์ควรจะระวังเรื่องนี้อย่ายิ่งนะ เพราะคณะคอมส่วนมากจะเน้นการเรียนแบบให้นักเรียนออกมาเป็น "ผู้สร้าง" มากกว่า "ผู้ใช้" ลองกลับไปอ่าน อยากเขียนโปรแกรม เริ่มยังไงดี? - ตอนที่ 1 ทฤษฎีของการ "คิด" และ หลายๆ เหตุผลที่ ทำไม๊ ทำไม..ก็เขียนโปรแกรมไม่เก่งซะที อาจจะทำให้เห็นมุมมองของคณะด้านคอมพิวเตอร์มากขึ้น

** แต่ก็มีคณะคอมบางมหาลัยที่สอนด้านกราฟิกโดยเฉพาะเหมือนกันนะ คณะนิเทศก็เหมือนจะมีสาขาด้านนี้สำหรับคนที่ชอบ

จากที่อ่านมาจะเห็นว่าเส้นทางการเป็นโปรแกรมเมอร์ของเรามีแต่ความบังเอิญและเข้าใจผิดทั้งนั้น แต่มาคิดดูก็ผ่านมา 10 ปีแล้ว ถามว่าเริ่มชอบคอมพิวเตอร์ตอนไหน ตอบเลยว่าจนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ชอบมากนัก แค่เป็นสายงานที่ทำงานแล้วสนุก+ถนัดที่สุดเท่านั้น แต่ก็นับว่าดวงดีมาก ที่อยู่ๆ ก็มีเหตุให้เริ่มใช้คอมพิวเตอร์ สอบเข้าคณะสายคอมก็เพราะเข้าใจผิดแต่ดันเรียนได้ดีซะงั้น